کوردانه: محمدرضا اسکندری: مصاحبه
با دکتر گلمراد مرادی: تا زمانی که آگاهی اجتماعی دریک سطح بماند و دیکتاتوری بر
جامعه حکومت کند، در واقع تحریم انتخابات کمترین سودی بحال ملت کورد خواهد داشت.
من آرزو می کنم روزی برسد که ملت کرد با آگاهی کاملتر تحریم انتخابات را بپذیرد و
آنگاه دیگر دیکتاتوری شانسی ندارد که برجامعه حاکم باشد.
تلاش
برای «حل دموکراتیک» مشکلات روژهلات کوردستان شرکت فعال در انتخابات یا تحریم
کوردانه:
محمدرضا اسکندری: مبارزه مدنی با یک دولت دیکتاتور سخت تر از هر نوع مبارزه دیگری
است، در دنیای واقعی مردم، یک رهبر خوب سیاسی کسی است که از شرایطی خاصی که در
کشور شان بوجود می آید حداکثر استفاده را بکنند. این رهبران تلاش می کنند با دادن
کمترین هزینه، از طریق قانون اساسی و ضعیف ترین اصول قانونی کشور برای خواسته های
ملت خود استفاده کنند.
متاسفانه پس از اولین
انتخابات مجلس ایران بیشتر احزاب و سازمانهای کوردستانی و سراسری ایران همیشه
انتخابات را تحریم می کردند. غیر از دو
انتخابات گذشته که آقای عبدالله مهتدی دبیر کل حزب کومله کردستان ایران و خالد
عزیزی، دبیرکل پیشین حزب دمکرات کردستان اعلام نمودند که دوران تحریم ها به شیوه
گذشته به سر آمده است. آنها در این مصاحبه دلیل حمایت نکردن دو حزب از تحریم دهمین
دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی ایران را تشویق مردم کوردستان در شرایط بوجود
آمده در زمان انتخابات برای مطرح کردن حق انتخاب کردن و انتخاب شدن می دانند و
معتقد هستند که در شرایطی که زمان انتخابات بوجود می آید مردم می تواند از خواسته
به حق خود که یک انتخاب آزاد است صحبت نمایند و در این مسیر گام بر دارند. اما روز
پنجشنبه گذشته 6 حزب روژهلاتی بدون دعوت از سایر احزاب که حتی بزرگتر از بعضی از
انها از تعداد نیرو بودند اعلام تحریم انتخابات ریاست جمهوری شوراها نمودند.
همانند
گذشته کوردانه می خواهد نظر شما را در اختیار ملت روژهلات کوردستان قرار دهد جواب
دادن شما بردن دیدگاه حزب و سازمان و فرد شما به میان توده ها است.
نظر
شما به عنوان یک فعال سیاسی و مدنی در رابطه با انتخابات ریاست جمهوری
و شوراها در ایران چیست
من
دریک مصاحبه دیگر با “روژی کورد”، نظرم را درمورد انتخابات ریاست جمهوری درایران
گفته ام. در واقع این انتخابات نیست، بلکه انتصابات است. در آن مصاحبه تأکید کرده
ام که: “ملاهای ایران بهیچ وجه نمی خواهند صدای مخالف را بشنوند و بهمین دلیل قطعا
نمی خواهند غیرخودی وارد حریم آنها بشود ازشورای نگهبان گرفته تا ریاست جمهوری و
نماینده مجلس و غیره. افرادیکه برای مجلس یا ریاست جمهوری و نظیر آن کاندید می
شوند، باید از هفت خوان رستم بگذرند. این خصلت همه دیکتاتوران و بویژه دیکتاتوری
مذهبی است. در اینجا اگر وفاداری آنها به ولایت فقیه ثابت شود، آنگاه از غربال
شورای نگهبان رد شده و بعنوان کاندید آنها را می شناسند و تازه مردمان ملیتهای
ایران باید به آنها رأی بدهند. این زیاد مهم نیست که کاندید دلخواه باشد یا نباشد.
در اصل ایشان مورد تأیید شورای نگهبان است. برای مثال، صلاحیت نوه ی آیت الله
خمینی بنیان گذار جمهوری اسلامی، کاندید برای شورای نگهبان که جوان بود و افکار
دگری داشت، رد شده. یا کاندیداتوری آقای احمدی نژاد و آقای بقائی، با وصف این که
یکی از آن ها دو دوره رئیس جمهور ایران و دیگری، یک دوره معاون رئیس جمهوری بوده،
رد صلاحیت شده اند. دراین انتخابات 137 خانم که برای این پست کاندید شده بودند که
مردم به آنها رأی بدهند، بطور کلی رد صلاحیت شدند که بنابه قانون اساسی، رئیس
جمهور شدن مختص به رجال و نه زنان کشور است. این بود پاسخ دندان شکنی، به نیمی از
جوامع ایرانی. یعنی اگر کاندیدی 99 در صد رأی مردم را در پشت سرخود داشته باشد،
اما شورای نگهبان مخالفت کند، رد صلاحیت خواهد شد. بعلاوه سیستمی که به ولایت فقیه
پایبند است، یعنی مردمان ملیتهای ایران را نادان، صغیر و نا توان ازنطر فکری می
داند و نیاز به قیم دارند! چنین سیستمی، درقرن 21 ام جائی ندارد و بایستی برود”.
پس بدین صورت انتخابات ریاست جمهوری و نمایندگان مجلس وشوراها و غیره، فقط یک خیمه
شب بازی درهمه دیکتاتورها است. فراموش نکنیم درایران ولایت فقیه حاکم است ونماینده
خدا برروی زمین بایدبرای مردمان ملیتها تصمیم بگیرد! گویند آش به آن اندازه شور
است که آشپز صدایش بالا آمده!
در
این شکی نیست که انتخابات پیش رو یک انتخابات با معیارهای جهانی و دمکراتیک نیست،
بایکوت کردن و تحریم آن چه آثار و تبعات مثبت و منفی در جامعه دارد؟
تحریم
انتخابات یک جنبه مثبت دارد و آن خالی ماندن اطاق رأی گیری است این بمعنی شکست
رژیم خواهد بود و گردانندگان جمهوری اسلامی متوجه خواهند شد که اکثریت مردمان
ملیتها قلبا ناراضی ازحکومت هستند. بنا بر این اگر انسان واقعی باشند، به فکر چاره
ای برای این اکثریت خواهند افتاد و گر نه انتخابات کمترین دردی را درمانگر است.
اما جانب منفی تحریم انتخابات آن است که متأسفانه توده های مردم و آنهائی که رأی
می دهند یا از نظر سیاسی نا آگاه هستند و زودباور و یا منافعشان ایجاب می کند.
بهمین دلیل برجوامع اکثرا نا آگاه همیشه یک دیکتاتور لائیک، مانند شاه و یامذهبی
مانند آیت الله ها درایران حکومت می کنند. اگر اکثر مردمان ملیتها، اهل مطالعه
باشند و آگاه این تأثیر منفی تحریم به حداقل خواهد رسید.
ساده
ترین کار احزاب و شخصیت های سیاسی تحریم انتخابات، با دادن یک اعلامیه یک صفحه ای است، پشتوانه این اعلامیه یک صفحه
ای برای اینکه در بین توده های مردم عملی شود چیست؟ چه پروژه ای احزاب در داخل
باید داشته باشند که تحریم حداکثری شود؟
پاسخم
به قسمت اول پرسش این است که اکثر مردمان ملیتها، اهل مطالعه شوند و درباره سر
نوشت و آینده خویش آگاهی بدست آورند و بدانند که حاکمیت دیکتاتوری و بویژه حاکمیت
ولایت فقیه درنوع آن نیازمبرم به آگاهی سیاسی دارد، یعنی انسان حاضر نباشد هر قیمتی
را برای زندگی بپردازد و بس. بنابراین آگاهی، آگاهی و آگاهی حل اکثر مشکلات است.
زمانیکه اکثر مردمان ملیتهای ایران اهل مطالعه شوند و آگاهی سیاسی بدست آورند،
دیگر هیچ دیکتاتوری شانس ندارد که حاکم شود و همان یک برگ اعلامیه احزاب، پشتیبان
محکمی خواهد داشت. ببینید همان گونه که بارها گفته ام، تازمانی که نا آگاهی حاکم
است ترس وجود دارد و مردمان ملیتها ازترس اجبار دارند پای صندوق رأی بروند. اگر
این ترس ازمیان برداشته شود و آن بستگی دارد به آگاهی اکثریت مردم ناراضی. پروژه
احزاب بویژه احزاب سیاسی کرد می تواند در داخل مملکت مؤثر باشد و مردمان ملیتها از
رأی دادن دوری جویند که مردم حق و حقوق خود را بشناسند. در غیر آن صورت در بر همان
پایه زنگ زده خود می چرخد و آب از آب تکان نمی خورد.
احزاب
کردستانی به غیر از یک دوره که بصورت فعال دعوت مشارکت نمودند و چند حزب در دو سه
دوره گذشته سکوت نمودند همیشه تحریم انتخابات بوده است. می توانید بگویید ملت کرد چه سودی از آن تحریم ها به دست آورد؟
باز هم
تکرار می کنم، تا زمانی که آگاهی اجتماعی دریک سطح بماند و دیکتاتوری بر جامعه
حکومت کند، در واقع تحریم انتخابات کمترین سودی بحال ملت کورد خواهد داشت. من آرزو
می کنم روزی برسد که ملت کرد با آگاهی کاملتر تحریم انتخابات را بپذیرد و آنگاه
دیگر دیکتاتوری شانسی ندارد که برجامعه حاکم باشد.
شما می
توانید از لحاظ تاریخی یک مثل بزنید که با این شیوه که شش حزب روژهلاتی انتخابات را تحریم کرده اند ملتی در
کشوری به نتیجه مدنی رسیده باشد؟
من در
پاسخ به پرسشتان این گونه آعاز می کنم. چون همیشه در مملکت، دیکتاتوران حاکم بوده اند، لذا برشیوه تعلیم وتربیت مردمان
ملیتهای ایران تسلط داشته اند که یکی از برنامه های جدی تعلیم تربیت، ترساندن
مردمان از مسایل اجتماعی و سیاسی است. این خصلت ویژه همه دیکتاتوران است که باوصف
تبلیغ گوش خراش برای تحصیل و تعلیم و تربیت درست، زیر دستان را نا آگاه نگهدارند و
اکیدا ممنوع کنندکه کاری بکارسیاست نداشته باشند واینگونه تبلیغ می کنند که سیاست
شغل بس کثیفی است و باید از آن دوری جست. در صورتی که صبحانه و ناهار و شام خوردن
ما با ساست ربط دارد. بنا بر این، مثالی در طول تاریخ نداریم که برای نمونه آورده
شود، مبنی برسود تحریم انتخابات. لذا رژِیمهای دیکتاتوری وقعی به تحریم نمی گذارند
وهرچه بخواهند می کنند مانند سال 1388 که آقای احمدی نژاد ازصندوق سر بر آورد و
هرکسی که رأی داده بود و می گفت “رأی من کو” دهانش را سرویس کردند. بنا بر این شش
حزب کوردی این بار بطور معقول عمل کرده اند و حد اقل در این نکته اتحاد نشان داده
اند. بهر صورت اگر در این برهه از زمان تحریم انجام گیرد، مطئنا درتاریخ ثبت خواهد
شد.
چه
زمانی ما می توانیم بگوئیم تحریم انتخابات از سوی احزاب، تاثیری بر روند بر گزاری
انتخابات در کردستان داشته است؟
درواقع
احزاب نماینده روشنفکران و کل جامعه باید باشند وآنها کوشش می کنند قدرت را بدست
گیرند که بسود جامعه عمل کنند، بنا بر این هیچ حزبی که برای آزادی انسانها و حقوق
مساوی آنها در حال مبارزه است، بزیان خود وملیت ها، عمل نمی کند. حالا که احزاب با
هم در یک نکته اشتراک دارند وآن تحریم انتخابات است، مردمان آگاه ملیت ها بایستی
روِی این نکته عمیقا فکر کنند، اگر این تحریم بسود اکثر توده های محروم جامعه است
به آن عمل کنند. گر چه آنگونه در پیش ذکر شد، این دیکتاتوران، بچیزیکه تصمیم دارند
عمل می کنند و انتخابات فقط شیره مالیدن برسر مرمان ملیتهاست. از نظر روانی تحریم
انتخابات ازجانب احزاب باهم تأثیر بسزائی دارد، زیرا این احزاب کردستانی ازنظر
ایدئولوژی و برنامه حزبی یکی نیستند. فقط به این نتیجه رسیده اند که باوصف حاکمیت
دیکتاتوری و وقعی ننهادن برتحریم احزاب، این کارتحریم را انجام دهند و امید دارند
که درداخل مملکت اعضاء و هواداران این احزاب بخواستهای آنها عمل کنند.
اگر
رابطه ی معناداری میان تحریم انتخابات از سوی احزاب و مشارکت مردم در کردستان وجود
نداشت به باور شما چه دلیل یا دلایلی می تواند وجود داشته باشد؟
ببینید احزاب سیاسی
بویژه احزاب کردی آنگونه که رژیم انواع و اقسام تهمتها را به آنها می زند، لایق
این چنین تهمتهای زشتی نبوده و نیستند. من خودم وابسته بهیچ حزب سیاسی نیستم و می
توانم از دور قضاوت کرده و لمس کنم که احزاب کردی تا چه اندازه آگاهانه و با
دشواری مادی عمل می کنند. بنابراین فکر نمی کنم رابطه ی معنا داری میان تحریم از
سوی احزاب کردی و مشارکت مردم کرد وجود داشته باشد، آنطور که من از پرسشتان درک
کردم. به نظر من تنها دلیل موجودیت رژیم استبدادی است که رابطه احزاب را با مردم
قطع کرده است و نمی گذارد مردم کرد و مردمان همه ملیتها با احزاب خود در تماس
نزدیک باشند. اگر افرادی در انتخابات شرکت می کنند، بهمین دلیل نداشتن تماس مستقیم
با حزب مربوطه است.
در
مورد هریک از بخش های شمال، مرکز و جنوب روژهه لات کردستان، چه تفاوت ها، شباهت ها
و ویژگی های برجسته ای در نگاه به انتخابات وجود دارد؟
آنطور
که من در برنامه احزاب مشاهده می کنم و با سران آنها به گفتگو می نشینم هیچ تفاوتی
در میان اعضاء نمی بینم. منتها به دلیل حاکمیت دهها ساله مستبدان، ضد فدرالیسم
دمکراتیک، نکات زیرین حس می شود: تفاوت در لهجه های زبانی، در سطح آگاهی سیاسی و
احساساتی برخورد کردن است، به همین دلیل در اداره امور کار را به کاردان سپردن یکی
از اساسی ترین کارهای حزبی است. این نکات با بالا رفتن آگاهی اجتماعی و سیاسی حل
خواهد شد. این مسئله تفاوتها بود. اکنون مسئله شباهتها بویژه درمیان قشر جوان کرد
شمال ومرکز و جنوب همه دریک نکته شدیدا اشتراک دارند و آن احساس کرد بودن است. این
احساس کرد بودن، دارد سریع در میان قشر جوان کرد جنوب رشد می کند و روز بروز به
پیش می رود.
تحریم
انتخابات چه فرصت ها و تهدیدهایی با خود برای مردم روژهلات دارد؟
مردم
قهرمان کرد در همه جای کردستان شرقی (روژهلات) تقریبا دارای یک عقیده بوده اند و
ضد دیکتاتوری. تا آنجائیکه برایشان مقدور بوده درانتخاباتها وتثبیت حکومتهای ظالم
شرکت نکرده اند. این یکی از افتخارات مردم کردستان ایران (روژهلات) است. معلوم است
اگر چه مردم کرد با یکی ازخشن ترین دیکتاتوران روبرویند وباوصف بی اطلاع نگهداشتن
ازوضع سیاسی مملکت، همیشه در صف مقدم مبارزه علیه مستبدان بوده اند. همین خود باعث
تهدیدها شده است و کردها در این راه خونها داده اند. بی دلیل نیست که مبارزه
کردها، از دید مخالفین رژیم، (از محافظه کار ترین تا چپ ترین آنها) امیدی برای
آینده در ایران است و همه روی کردها حساب می کنند.
در سال
های گذشته و به ویژه در نیمه ی دوم عمر جمهوری اسلامی، مردم کردستان علیرغم اعلام
رسمی تحریم انتخابات از سوی احزاب عمده ی روژهه لات، در انتخابات حضور و مشارکت
معناداری داشته اند اگر این بار هم شرکت نمودند آیا می تواند نتیجه گرفت این احزاب
پایگاهی در میان توده ها ندارند؟
من نمی
دانم نظردوستان دیگر دراین باره چیست؟ امامن باوردارم که اولا همه احزاب به
روشنی تحریم نکردند، فقط برخی از آنها دست
به تحریم انتخابات زدند. دوما، مردم روز بروز آگاه تر می شوند و می بینند که رژیم
اسلامی می خواهد بر سر قدرت بماند. نمونه آن انتخابات ریاست جمهوری خاتمی که یک
کلاه برداری شرعی بود و نیرنگ به جوانان مملکت. من اطمینان دارم، اگر آن هم
میهنانی که در انتخابات شرکت می کنند، راهی وامکانی بی خطر می یافتند، هرگز شرکت
نمی کردند و نمی خواستند کلاه لبخندهای ملیح خاتمی به سرشان برود. لذا اکنون تحریم
بسیار فرق می کند. همان طوریکه در پیش اشاره شد، شش حزب سیاسی با برنامه متفاوت اعلامیه
ای درتحریم انتخابات، مشترکن امضاء کرده اند و این بار باید این کار را جدی گرفت.
اگر واقعا می خواهیم این رژیم سر نگون شود، باید نه فقط درتحریم شرکت کنبم، بلکه
باید درمبارزه صلح آمیز هم فعال شویم.
آیا
مشارکت مردم در عین اعلام تحریم انتخابات، می تواند تعبیر بحران مشروعیت برای
احزاب روژهه لات کردستان باشد؟
من در
یک جمله باید بگویم، اگر منظور ازمشروعیت، رسمیت دادن به احزاب کوردی است، معلوم
است که اعلام این تحریم نه اینکه تعبیر بحران رسمیت دادن نیست، بلکه وجهه احزاب
کردی را بالا می برد و آرزو می کنم تحریم انتخابات، اگرچه برای رژیمهای مستبده با
رأی دهندگان نا آگاه نگهداشته شده کمترین تأثیر مثبت را دارا است، این بار با
موفقیت روبرو شود و شکستی فاجعه بار برای رژیم استبدادی ولایت فقیه باشد.
با
توجه به آنکه مردم روژهلات بخصوص در شهرهایی
همانند اورمیه که کردها با آذری ها بصورت مشترک زندگی می کنند به نظر می
رسد تحریم و غیر فعال برخورد کردن با انتخابات شهر و روستا به ضرر ملت کرد است نظر
شما در رابطه چیست؟
این
پرسش را احتمالا به این دلیل مطرح می کنید چون اکثر آذریها شیعه اثناء عشری اند و
همه هم ولایتی شیخ صادق خلخالی و ملا حسنی، نماینده آیت الله خمینی در اورمیه
هستند. فراموش نکنیم، آذریهای قهرمان خود یک ملت تحت ظلم و ستم دیکتاتوری اند و گر
چه اقتصاد کل ایران را بر دوش خود دارند و سخت ترین کارها را انجام می دهند، اما
یکی ازمحرومین ملیتهای ایران از نظر آزادی و فرهنگی اند و کردها از هم ملیتهای
محروم آنهایند بعلاوه ایلام و منطقه جنوب کردستان اکثریت شیعه اثناء عشری اند، اما
جوانان غیور ایلامی بیشتر به ملیت خود ارج می نهند تا دیگر بخش از فرهنگ آباء و
اجدادی. با این شرح کوتاه تحریم انتخابات در سرا سر ایران و بويژه درمیان اقلیتهای
ملی و درشهرهای چند فرهنگی مانند اورمیه که اکثریت آذری و کرد هستند، از نظر تحریم
انتخابات بهمان اندازه باید نگران کننده باشد که در کرماشان و ایلام هستند. ما
باید ماهیت تحریمها راتوضیح دهیم نه مسایل دیگر را. برای من موضع یارسانیان مهم
است که رژیم غیر مستقیم می خواهد، شرکت در انتخابات را شمشیر دومکلاس کند که بر سر
آنهابرای قول دادن دروغین شناسائی آئینشان نگهدارد. بهمین دلیل واجدین شرایط رأی
دهندگان (از دو و نیم میلیون) را پای صندوقهای رأی بکشانند.
ارزیابی
شما به عنوان یک تحلیل گر از انتخابات پیش روی
ریاست جمهوری و شوراها ایران چگونه است؟ ایا مشارکت فعال در روژهه لات
کردستان را پیش بینی می کنید یا بر این باورید که مشارکت مردم از رونق برخوردار
نخواهد بود؟
اگر
واقعا به رأی دهندگان اجباری نگاه کنیم و وصعیت مخالفین را در نظر بگیریم و وعده
های داده شده ازجانب کاندید های غربال شده توسط شورای نگهبان جمهوری اسلامی که در
سطح بالائی نیرنگ جذب رأی از آب در آمده و هیچ بار تا کنون عملی نشده است، این بار
هدف رژیم اسلامی با شکست رو برو خواهد شد. البته نیرنگ به توده ها زدن و دروغهای
بی مزه انتخاباتی در سیستمهای دیکتاتوری طبیعی است بهمین دلیل تنها راه برای جلو
گیر از تثبیت رژیم، تحریم انتخابات است. گرچه می دانیم رژیمهای مستبده به این
تحریمها وقعی نمی نهند و با کمال وقاحت دست به انواع تقلبات انتخاباتی می زنند.
مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا و یا تحریم آنها برای
رژیمهای دیکتاتوری مساوی است. زیرا رژیم آنچه را که بخواهد با حیله خداوندی و آیات
فرآن درست می کند.
