با کمال تاسف امروز حاج یاسین خرمی پدر خانم طاهره خرمی پس چند سال مبارزه با بیماری دارفانی را وداع نمود. اگر چه حاج یاسین پدر طاهره همسر و دوست من بود ولی من نیز او را همانند پدر خود دوست داشتم. در شرایطی که زندانی بودن جرم بود و کسی دوست نداشت که دخترش با یک زندانی ازدواج کند او مرا با اینکه هیچ امکانی نداشتم به فرزندنی قبول نمود. من در این چند سال شاهد این بودم که چگونه پدر و دختر از فراق هم همچون شمع در حال سوختن برای یک لحظه دیدار هم می باشند. زمان ،مکان و تاریخ این امکان را نداد که آنان برای آخرین بار همدیگر را در آغوش بگیرند و با هم خداحافظی نمایند.
امشب در کشوری غریب ما همراه با فرزندانمان با روشن کردن شمع به یاد او ساعت ها در سکوت و گریه سپری کردیم. امیدواریم که هیچ انسانی در غربت عزیز خود را از دست ندهد.
روانش شاد باد
شعر طاهره که در زمان بیماری پدرش سروده است. تقدیم به آنانی که در حسرت دیدن عزیزانشان همچون شمع عاشقانه می سوزند
