« او پیر ما بود »
ولي محمد اميدي فرزند مرحوم عظيم، در سال 1301 هـ . ش در روستاي «كارَزان » از توابع شهرستان شيروان‌چرداول استان ایلام، چشم به جهان گشود. وي در ميان زندگي بي‌‌آلايش ايلاتي و كوچ نشيني نشو و نما يافت و همين شيوه‌‌ي زيست ، بيشترين تأثير را در شعر او بر جاي نهاد
او عشقی عجیب به ایلام داشت ، چنان که گفته بود
ئه ر خوسره و بووم ده س وه جامه وه
ئه روام گل مه خوه ی وه ئیلامه وه
گر چه او به مکتب نرفت و خط ننوشت اما به غمزه ی شاعری و به تعبیری نازک تر « ساحری » مسئله آموز صدر مدرس شد . او حافظ و حافظه ی سنت دیرپای شعر کردی جنوبی است که نسل به نسل پایدار
