مردم شريف و آزاده‌ي ايران
هفت‌سال پيش در آذر ماه سال 77 شب پرستاني كه تاب شنيدن صداي حق طلبانه‌ي مردم را نداشتند، دست به خون شمار ديگري از آزادي‌خواهان و دگر انديشان آلودند. و اگرچه قتل‌هاي آذر 77 نخستين موارد از اين جنايات فجيع نبود، و پيشينه‌ي آن به قتل‌هاي سال‌هاي پيش و كشتارهاي هولناك دهه‌ي 60 برمي‌گشت، اما ربايش‌ها و قتل‌هاي پي در پي دگر انديشان در سال 77 در فواصل كوتاه زماني و به شيوه‌اي انجام شد كه نشان مي‌داد به‌ويژه ارعاب و انعكاس وحشت‌آور آن در جامعه مورد نظر آمران و عاملان اين جنايات است. پيدا شدن اجساد مثله شده پروانه و داريوش‌فروهر، دو تن از فعالان سياسي سال‌خورده در خانه‌ي آنان، يعني حريم خصوصي و امن آنان و كشف اجساد محمد مختاري و محمد جعفر پوينده، دو تن ار اعضاي كانون نويسندگان ايران كه به طرز فجيعي خفه شده بودند، در بيابان‌هاي اطراف تهران خبر از يورشي ويژه و تازه مي‌داد و اگرچه به‌دنبال اعتراضات گسترده‌ي جامعه و مردم، پرونده‌اي در قالب چهار قتل زنجيره‌‌اي با برخي از عوامل اجرايي و خورده‌پاي اين جنايات تشكيل و به‌طور نمايشي به دادگاه فرستاده شد تا قضيه به‌گونه‌اي «جمع شود». اما نه‌تنها خواسته‌ي مردم در زمينه‌ي رسيدگي صادقانه و جدي و افشاي منشاء اصلي و ابعاد مختلف اين جريان و مجازات آمران و عاملان آن جامعه‌ي عمل نپوشيد، بلكه ناصر زرافشان، عضو كانون و وكيل خانواده‌هاي قربانيان اين جنايات نيز به‌خاطر پافشاري بر افشاي حقيقت و انجام تحقيقات جدي و بي‌طرفانه اكنون چهارمين سال زندان خود را مي‌گذراند. و اين پرونده هم‌چنان در محضر جامعه مفتوح باقي‌مانده است. كانون نويسندگان ايران هم‌چنان به روشن شدن حقيقت ماجرا ـ و تمامي حقيقت ـ در اين پرونده و تعقيب آمران و عاملان اين قتل‌ها و آزادي بي‌قيد و شرط ناصر زرافشان پاي مي‌فشارد. تا ديو مهيب خودسري نتواند بار ديگر در تعرض به آزادي و حقوق مردم سر بلند كند.كانون نويسندگان ايران
آذر 1384
