منوچهر آتشي ديگر شعر نخواهد گفت. تلخ است اين خبر به روزگاري که دوستي با کلمات جرم شده و نوشتن شعر شايسته مرگ. او پنجاه سال بيشتر دوست کلمات بود و تاوان اين دوستي را با ذره ذره جانش داد
تو مثل لاله‌ي پيش از طلوع دامنه‌ها
که سر به صخره گذارد
غريبي و پاکي
ترا، ز وحشت توفان، به سينه مي‌فشرم
عجب سعادت غمناکي
منوچهر آتشي ديگر شعر نخواهد گفت. تلخ است اين خبر به روزگاري که دوستي با کلمات جرم شده و نوشتن شعر شايسته مرگ
او پنجاه سال بيشتر دوست کلمات بود و تاوان اين دوستي را با ذره ذره جانش داد. همان طور که دوست ديرينش محمد مختاري هفت سال پيش تاوان دوستي با کلمات را با ريسماني به گردن، به دژخيماني پس داد که از پشت عينک سياه شان همه چيز حتا عشق را سياه مي بينند
ادامه کلیک کنید
