اعتماد/مهاجرانی یک نشانه ماندگار !

کفش های خبرنگار عراقی در تاریخ امریکا و عراق و منطقه ثبت شد! بدون شک پس از ماجرای غریب کفش خروشچف ، کفش های منتظر زیدی خبرنگار عراقی شبکه بغدادیه، مهمترین کفش تاریخ سیاست است. خروشچف رهبر پر جرئت و پر ماجرایی بود.سخنرانی معروفش درکمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی در باره افشای ماهیت استالین و نقد کیش شخصیت او هنوز هم از جمله مهمترین متن ها در شناخت استالین به شمارمیآید. پیمان ورشو را در سال 1955 بنیان نهاد. در جنگ سوئز در سال 1956 از مصر حمایت کرد و در برابر غرب ایستاد. یوری گاگارین با اسپوتنیک 1 در دوره ی او به فضا رفت. نخستین رهبر شوروی بود که در کمپ دیوید در سال 1959 با آیزنهاور ملاقات کرد و... اما هنوز هم وقتی نام خروشچف به گوشمان می خورد؛ طنین صدای کفش او بر تریبون سازمان ملل است که پر رنگتر از حوادث دیگر رخ می نماید. در اجلاس عمومی 902 در اکتبر 1960 ، هنگامی که خروشچف گرم سخن بود و مشت کوبیدن بر میز چنان که بایست حالش را جا نمی آورد، ناگاه کفشش را از پا در آورد و به دست گرفت و چندین بار در برابر چشمان بهت زده رهبران جهان بر میز کوبید! بعدا نوه دختری خروشچف کوشید آن حادثه را توضیح دهد. منتها توضیح نمی خواست. قضیه ای بود که قیاسش با خودش بود. تا دیروز کفش خروشچف در عالم سیاست شماره یک بود. و از امروز کفش های خبرنگار عراقی. هنگام مصاحبه بوش و مالکی نخست وزیر عراق در روز یکشنبه ، منتظر زیدی که در همان ردیف های جلو نشسته بود، هر دو لنگه کفشش را با فاصله زمانی کوتاه به سوی بوش پرتاب کرد. همو خوب نشانه گرفت و زد و هم بوش تر و فرز جاخالی داد و از اصابت لنگه کفش در امان ماند. البته می توانست لنگه کفش را بگیرد و کنار دستش روی تریبون بگذارد. از ماموران بخواهد که با خبر نگار کاری نداشته باشند و سخنش را ادامه دهد.چنین ظرفیتی نداشت...البته بوش با رندی گفت:" شماره کفش 10 بود!" منتظر زیدی هنگامی که لنگه ی اول را پرتاب کرد گفت: این بوسه خداحافظی است ! در فرهنگ و سنت عراقی ها و نیز عرب ها با کفش زدن . یا پرتاب کفش، نشانه شدت بیزاری و نفرت است. یادمان است که در نخستین ساعات سقوط بغداد، عراقی ها با نعلین بر سر مجسمه صدام می زدند.خبرنگار فریاد می زد: قاتل ملت عراق، قاتل کودکان. گاهی می توان یک سخن را هر گونه بخواهند تاویل و تفسیر کنند. کار خبرنگار عراقی دیگر تفسیر پذیر نیست. یک تابلو است در برابر چشمان دنیا. اگر ماجرای کفش خروشچف چند روزی طول کشید تا خبرش به دنیا برسد. ماجرای کفش های منتظر زیدی عکس و فیلمش و نیز تفسیرش پیش روی ماست. خبرنگاری که با کفش و فریادش نشانه ای را باقی گذاشت که برای همیشه ماند و لبخند را بر لب های بوش خشکانید.