در جاده ی سنندج- مریوان هستیم. اتوبوس نونوار با صدای مظهر خالقی پیش می رود. چند پنجره گشوده ایم تا مگر هوای آزاد بخوریم، آزادی بماند. ساعت ۳۰/۱۴ دقیقه است؛ بیست و نهم آبان ماه یک هزار و سیصد و هشتاد و هفت هجری شمسی. از قرار معلوم دو ساعت دیگر می رسیم به مرز باشماق فرهاد حیدری گوران