وقتی یک جامعه مجرم است
قطعا حکومت آن مجرم تر است
فحشا یک ناهنجاری است و فعالان حقوق زنان هم خواهان رفع آن هستند. اتفاقا این ناهنجاری هم در ایران بسیار گسترده است. یعنی اولا از نظر تعداد، بسیار گسترده است و شاغلین در این حرفه به چند صد هزار نفر تخمین زده می شوند و ثانیا از سنین بسیار کم آغاز می شود. به طوریکه مقامات رسمی آغاز آن را از 14 سالگی و متوسط سن فحشا را زیر 18 سال می دانند. دو سال پیش یکی از مقامات بهزیستی در گفتگویی خصوصی اظهار داشت: « اگر آمار واقعی را در مورد فحشا اعلام کنیم، سنگ روی سنگ بند نمی شود و فضای بی اعتمادی جامعه را می گیرد». اما مساله اینجاست که اگر این ناهنجاری اجتماعی وجود دارد، چه کسانی مسوول آن بوده و هستند. با گذشت 29 سال از انقلاب ایران چرا باید کودکان 14 ساله و 15 ساله برای امرار معاش خود و خانواده خود مجبور به تن فروشی شوند؟ در «ام القرای مسلمین» چند صد هزار کارگر بیکارند؟ چند میلیون نفر در حاشیه شهر ها، در خانواده های بدون سرپرست هستند و چند میلیون نفر زیر خط مطلق فقر زندگی می کنند؟ مساله فحشا، مساله «هوس» نیست. مساله نان شب، مسکن و درمان است.
