چرا از مادران و همسران بزرگانی چون امیرکبیرها، ستارخان ها، مصدق ها، گلسرخی ها، احمدزاده ها، حنیف نژادها و هزاران مبارز و مجاهدی که به شکنجه گاه ها رفتند و به جوخه های اعدام سپرده شوند نامی در تاریخ نمی بینیم؟ آیا این حلقه ی مفقوده کار سترگ زنان میهن ما در دفاع از آزادی و برابری زنان و مردان نیست؟ و آیا سرسری گرفتن این واقعیت ظلم بزرگ در حق جمع زیادی از زنان نیست و نباید به پاک کردن این ستم بزرگ تاریخی پرداخت