فرهاد جعفري
يک «فروتني تحسين برانگيز» ؛ يک «خردمندي خيره کننده» ؛ يک «واقع بيني اميدبخش؛» يک «شکيبايي دور از انتظار» ؛ يک «آرامش اطمينان برانگيز» ؛ يک «نظام فکري منسجم و يکپارچه» ؛ يک «بلند نظري کمتر مشاهده شده» و يک «شخصيت برخوردار از پرنسيپ هاي رقابت سياسي متمدنانه» تنها چيزهايي بودند که در يک نماينده ي جنبش کارگري ايران انتظار نمي بردم [نه به سبب کارگر بودن اش. بلکه؛ به سبب ايراني بودن اش!]
