شب سفيد، شب سياه بيخوابي و ماليخولياست. ساعت هنوز دوصبح نشده که از تخت بيرون مي آيم. نمي توانم تصوير سوسک هاي حياط تهران را از جلوي چشمانم کنار بزنم. راست مي گويند که آدم در غربت به چيزهايي فکر مي کند که اگر در کشور خودش بود صد سال هم به يادشان نميافتاد
