معصومه شفيعی
جناب آقای شاهرودی،ریاست محترم قوه‌ی قضاییه
!این نامه را در حالی می‌نویسم که از فرط نگرانی خواب به چشمانم راه پیدا نمی‌کند و دلیل آن نیز بی خبری محض و شایعات تکان دهنده درباره‌ی سلامتی و حیات همسرم است. از بی‌نتیجه بودن این نامه تقریباً مطمئنم ولی از سر استیصال به آن اقدام می‌کنم. اندک ایمانی که داشتم در نتجه‌ی عملکرد عدلیه‌ی زیر نظر شما به کفر گراییده ولی با یادآوری آیه‌ی شریفه‌ی: * ... لا تَایسُوا مِن رّوحِ اللهِ إِنَّهُ لَا یَایسُ مِن رَّوحِ اللهِ إِلَّا القَومُ الکَفِرونَ*(یوسف/٨٧) « از رحمت خدا مأیوس نشوید زیرا تنها کافران از رحمت خدا مأیوس می‌شوند.» نیرویی وادارم می‌کند که قلم در دست گیرم. آخرین باری که همسر زندانی و تکیده و بیمارم را ملاقات کردم چهارم شهریور ماه بود و از آن زمان تا کنون هیچ خبری از وی ندارم و چشمان نگران و پرسشگر دخترانم و مادر دل شکسته و بیمار همسرم، مرا رنج می‌دهد و علی‌رغم طی کردن همه‌ی مجاری قانونی باز آرام و قرار ندارم. بهترین سال‌های زندگی من و فرزندانم در فراق و نگرانی، اشک و آه و دعا و انتظار گذشته است بارها و بارها به ذهن و زبانم آمده که اگر اکبر گنجی زبان منتقدی نداشت، اگر به کسب ثروت نامشروع مشغول بود، اگر همان اولین روز بازداشت فقط « یک جمله می‌نوشت»، اگر به جای مطالعه و پژوهش به کارهای خلاف اخلاق می‌پرداخت، اگر به فکر پست و مقام بود و اگر... یقیناً خود و خانواده اش چنین مورد بی مهری قرار نمی‌گرفتند.جناب آقای شاهرودی!شما به موجب قانون و به عنوان رئیس قوه‌ی قضاییه موظفید که به من به عنوان یک شهروند و همسر یک زندانی – که دارای حقوقی انسانی و قانونی است- پاسخ دهید؛ هیچ قانونی شما را از پاسخگویی معاف نمی‌کند. همسر من در زندانی است که تحت نظارت مستقیم شماست. او هر جرمی که کرده باید مطابق قانون با او برخورد شود. هیچ قانونی رفتار کنونی قوه‌ی قضائیه با وی و شکنجه دادن خانواده‌اش را توجیه نمی‌کند.جناب آقای شاهرودی! مسؤلین مربوطه یک بار ادعا می‌کنند که گنجی در بند عمومی است و بقیه‌ی محکومیت خود را می‌گذراند، بار دیگر ادعا می‌کنند که در قرنطینه‌ی بهداشتی – درمانی زندان اوین است. اگر در بند عمومی است در کدام بند است و روزهای ملاقات آن بند کدام است؟ زندانیان بند عمومی هر هفته روزهای خاصی ملاقات دارند، تلفن دارند، به مرخصی می‌روند و... و طبق آیین نامه‌ی داخلی زندان تمام امورشان تحت اختیار مسؤل زندان است نه دادستان ولی در مورد گنجی تنها کسی که مسؤلیت ندارد رئیس زندان است. چرا به ما ملاقات نمی‌دهند؟ چرا به گنجی اجازه نمی‌دهند یک تلفن به منزل بزند و فرزندان نگرانش را از انتظار و اضطراب نجات بخشند؟ و اگر گنجی در قرنطینه‌ی بهداشتی – درمانی است به چه دلیل به قرنطینه منتقل شده مگر پزشکان بیمارستان میلاد(علی الادعا) رسماً اعلام نکردند که حال گنجی، خوب است!!؟ حتماً اتفاق خاصی افتاده که به قرنطینه‌ی درمانی منتقل شده است. هیچ مقام مسئولی پاسخ ما را نمی‌دهد شما به ما بگویید ما چه کنیم؟ اگر کسی، از مسئولین تحت امر شما شاکی باشد باید به کجا مراجعه کند؟ من، آقای گنجی و وکلای ایشان بارها و بارها طی ٥ سال گذشته از قضات پرونده‌ی آقای گنجی به دادستانی انتظامی قضات و کمیسیون اصل نود مجلس ششم شکایت کردیم فقط در مرحله‌ی اول رسیدگی شد و برای قاضی پرونده‌ی گنجی کیفر خواست صادر شد ولی در مراحل بعد، مسکوت گذراندند تا شامل مرور زمان شود. کمیسیون اصل نود نیز بعد بررسی و تحقیق بسیار اعلام کرد که در جریان پرونده‌ی گنجی کارهای خلاف قانون صورت گرفته است. آقای شاهرودی!اگر در دادستانی انتظامی قضات به شکایت متعدد ما رسیدگی می‌شد و یا حداقل کیفر خواست صادره بیطرفانه رسیدگی می‌شد، اگر گزارش کمیسیون اصل نود ضمانت اجرایی داشت، اکنون چنین نامه‌ای نوشته نمی‌شد. امیدوارم این مکتوب نیز به سرنوشت مکتوبات دیگر دچار نشود لذا خاضعانه از افکار عمومی تقاضا دارم که پاسخ به این نامه را از آقای شاهرودی طلب کنند
معصومه شفیعی همسر آقای گنجی
رونوشت به: رسانه‌های عمومی
