نگرانی از حرکت سازمان یافته حجتیهآرش معتمد
نگرانی محافل سیاسی ایران در داخل و بیرون حاکمیت، با عملکرد تیم اعزامی به سازمان ملل، دامنه گسترده ای گرفته است. سخنان احمدی نژاد که در حضور جامعه بین المللی از" مقابله" سخن گفت، و راه را بر"سیاست" بست، همچنین نقش تعیین کننده لاریجانی در پشت پرده و انتصاب افراد" تند رو" در پست های حساس مربوط به پرونده اتمی و سیاست خارجی، محافل سیاسی ایران را به این نتیجه رسانده است که: احمدی نژاد و لاریجانی ایران را به طرف جنگ می برند.
-->
نگرانی محافل سیاسی ایران در داخل و بیرون حاکمیت، با عملکرد تیم اعزامی به سازمان ملل، دامنه گسترده ای گرفته است. سخنان احمدی نژاد که در حضور جامعه بین المللی از" مقابله" سخن گفت، و راه را بر"سیاست" بست، همچنین نقش تعیین کننده لاریجانی در پشت پرده و انتصاب افراد" تند رو" در پست های حساس مربوط به پرونده اتمی و سیاست خارجی، محافل سیاسی ایران را به این نتیجه رسانده است که: احمدی نژاد و لاریجانی ایران را به طرف جنگ می برند.
صاحب نظرانی که مسائل سیاسی ایران را به دقت دنبال می کنند، می گویند:" نگرانی از سیاست تیم مصباح یزدی ، احمدی نژاد ـ لاریجانی اول از همه در محافل بالای حاکمیت ایران شکل گرفت و به سرعت با احساس خطری که سیاسیون داخل و بیرون نظام سیاسی ایران برای آینده کشور احساس می کردند، پیوند خورد."
یک سیاستمدار بسیار نزدیک به محافل بالای حاکمیت جمهوری اسلامی، این نگرانی را بیش از هرچیز متوجه پایه های فکری جریانی می داند که سه جریان مصباح یزدی، شورای نگهبان و احمدی نژاد را به هم پیوند می زند و آنها را با حلقه برخی از فرماندهان قدیمی سپاه پاسداران مربوط می کند. او می گوید:" ریشه این جریان در واقع چیزی نیست جز حضور انجمن حجتیه در راس قدرت سیاسی ایران."
این سیاستمدار که انجمن حجتیه را به دو جریان ایدئولوژیک و سیاسی تقسیم می کند، و بخش سیاسی آن را همان جریانی می داند که به گفته سردار محمد باقر ذوالقدر با" عملیات چند لایه و پیچیده" قدرت اجرایی را به دست گرفته است، از حمایت شورای نگهبان برخوردار است و بخشی از سپاه را نیز در اختیار دارد. او به نکته بسیار مهمی اشاره می کند که آن را" تنهایی و خاموشی" می نامد.
تحرک هاشمی، خاتمی
اطلاعات موجود نشان می دهد که غلبه بر این" تنهایی و خاموشی" مدتی است که در داخل حاکمیت آغاز شده است.
" تنهایی" تعبیری است که برای وضعیت" رهبری" به کار گرفته می شود و جدا شدن کروبی، هاشمی، خاتمی، ناطق نوری و حسن روحانی را از مرکز تصمیم گیری به منزله کناره گرفتن روحانیون میانه رویی می داند که نقشی تعیین کننده در تعدیل حاکمیت سیاسی داشتند که پیوسته به جانب افراط سوق داده می شود." خاموشی" هم به سکوت نخبگانی اشاره دارد که در طول 25 سال گذشته مرتب به حاشیه رانده شده اند و لب فروبستن را پیشه کرده اند. می توان از مشهورترین نمونه ها به موسوی خوئینی ها و مهندس میرحسین موسوی اشاره کرد
برای خواندن ادامه خبر اینجا کلیک کنید
