شيرين عبادیحكومت هايى كه به حقوق بشر اعتقاد ندارند، نمى توانند در مورد سرنوشت حقوق بشر در ساير كشورها تصميم بگيرند
راديو فردا همزمان با برگزارى مجمع عمومى سازمان ملل متحد، شيرين عبادى برنده جايزه نوبل صلح و رئيس كانون مدافعان حقوق بشر در ايران به دعوت سازمان براى شركت در چند برنامه به نيويورك رفته است. از جمله برنامه اى كه كوفى عنان و خانم عبادى دو سخنران مراسم پايانى آن بودند. خانم عبادى در سخنراني، اعمال فشار سازمان ملل متحد بر حكومت هايى كه فعاليت هاى نهادهاى غيردولتى را محدود مى كنند كارگشا دانسته و به حضور كشورهاى ناقض حقوق بشر در كميسيون ناظر بر موارد نقض حقوق بشر در سازمان ملل متحد انتقاد كرده است. اميرمصدق كاتوزيان از راديو فردا در مصاحبه با خانم عبادى از او مى پرسد: امير مصدق كاتوزيان (راديو فردا): خانم عبادى گفتيد در كشورهايى كه حكومت هايشان موانعى در برابر نهادهاى غيردولتى مدافع حقوق بشر مى گذارند، فشار جامعه جهانى به ويژه سازمان ملل بر اين حكومت ها كارگشا است. به طور مشخص سازمان ملل چه نقشى براى برداشتن اين محدوديت ها مى تواند ايفا كند كه الان خلا آن حس مى شود. شيرين عبادى: در بسيارى از موارد اين نظارت ها اعمال مى شود. مانند كميته حقوق كودك، كميسيون حقوق بشر كه اينها بر عملكرد حكومت ها در موارد خاص نظارت مى كنند. در اين مورد كه آيا حكومت ها با ان جى او ها و نهادهاى مردمى چگونى برخورد مى كنند و تا چه ميزان آزادى مردم را براى تشكيل نهادهاى مردمى محترم مى شمارند، چيزى در سازمان ملل نيست و اين بايستى تاسيس شود. جايى كه نظارت بكند كه آيا حكومتى رفتارش با مردم در اين زمينه مناسب است يا خير. ا . م . ك: در حضور آقا كوفى عنان گفتيد كه در كميسيون حقوق بشر سازمان ملل كشورهايى عضو هستند كه خودشان متهم به نقض حقوق بشر هستند يا مثلا پيمان هاى منع تمامى اشكال شكنجه يا منع تمامى اشكال تبعيض عليه زنان را امضا نمى كنند و اگر امضا كردند اجرا نمى كنند. پيشنهادتان براى حل اين مشكل چيست؟ شيرين عبادى: كشورهايى ديده شده عضو كميسيون حقوق بشر هستند كه اساسا خودشان اعتقادى به حقوق بشر ندارند. از جمله اين كه شش كنوانسيون پايه و اساس حقوق بشر را حاضر نشدند تماميش را امضا كنند و به آنها ملحق شوند. يا اگر امضا كردند، بارها و بارها گزارش نقض مستمر و شديد حقوق بشر در كشورشان آمده. سئوال من از آقاى كوفى عنان اين بوده كه اين گونه كشورها چگونه مى توانند در مورد سرنوشت حقوق بشر در ساير كشورها تصميم بگيرند. كشورى كه خودش مرتكب نقض حقوق بشر شده اين صلاحيت رسيدگى به نقض حقوق بشر در كشور ديگر را ندارد. بنابراين بايد شرطى گذاشت و آن شرط اين است كه اكنون كه صحبت از اصلاح ساختار سازمان ملل پيش آمده، در مورد كميسيون حقوق بشر بايد شرط گذاشت كه فقط كشورهايى مى توانند عضو اين كميسيون بشوند كه به شش كنوانسيون اصلى حقوق بشر يعنى كنوانسيون هاى حقوق مدنى سياسي، اقتصادى اجتماعي، حقوق كودك، منع شكنجه، منع تبعيض بين حقوق زن و مرد و منع تبعيض نژادى ملحق شده باشند و اگر به اينها ملحق نشده باشند حق عضويت ندارند. و تا زمانى كه اين عيب برطرف نشده و حتى بعد از اصلاح اين قسمت براى اين كه صداى واقعى مردم در كميسيون هاى حقوق بشر به گوش برسد، بايد نهادهاى بين المللى شناخته شده در زمينه حقوق بشر با حق راى به عضويت كميسيون حقوق بشر دربيايند تا از طريق اين نهادهاى بين المللى صداى مردم از كشورهاى مختلف به گوش كميسيون برسد. سازمان عفو بين الملل، فدراسيون بين المللى جوامع حقوق بشر و سازمان ديدبان حقوق بشر، اين سه كميسيون در سراسر جهان به عنوان نهادهاى بين المللى حقوق بشر شناخته شده. اينها بايد با حق راى عضو كميسيون حقوق بشر بشوند تا از اين طريق بتوانند صداى واقعى مردم جهان را به گوش كميسيون برسانند تا كميسيون را يارى بخشند.
