در جامعه ای که جان آدمی به مویی بند است، می توان برای جوانی که از مرگ رها شد، عمر بیشتری آرزو کرد و امیدوار بود که دست تصادف نوجوان دیگری را از مرگ نجات دهد، اما در برابر دستگاه قضایی که فاصله اعدام و تبرئه و آزادی در آن به مویی بسته است و هر اتهامی می تواند احکامی پیش بینی ناپذیر را در پی داشته باشد، شادی رهایی یک متهم از مرگ با نگرانی نسبت به سرنوشت دیگران همراه است